Hij is openhartig over zijn ervaringen in de zorg.

16 maart 2018

Bram Bakker komt het Amstel Hotel binnen en de tranen springen in mijn ogen.

Bram moet zich bij iedere stap vasthouden aan een tafel, een stoel of iemand die binnen handbereik staat.

Is dit de sportieve, energieke Bram die altijd áán staat en met wie ik vier marathons liep en twee boeken schreef?

Hij loopt alsof hij een fles wijn én een fles whiskey achterover heeft geslagen.

Maar hij is ziek.

Ik wist dat er iets niet goed zat, maar dat hij zo ziek was, had ik niet begrepen.

Bram zou namens de uitgeverij een welkoms woord houden bij het boek van Mikkel Hofstee: Oermens 2.0. De Mirror Room in het Amstel Hotel zit afgeladen vol met vrienden en bekenden van de auteur en prominenten uit het bedrijfsleven.

’s Middags appte Bram:

‘Ik lig in het ziekenhuis met wat geks, ik weet niet zeker of ik het red vanavond.’

Toen ik voorstelde om zijn rol die avond over te nemen, had ik verwacht dat ie terug zou appen dat het zo’n vaart niet zou lopen en dat ie er vast wel gewoon was.

Want Bram gaat altijd door.

Maar hij appte: ‘Als jij het praatje kan doen namens de uitgeverij, graag. Dank!’

Bram wist niet wat hij had maar de symptomen waren griezelig: hij kon niet meer recht lopen.

In de app-groep van uitgeverijen Lucht en Water maakte iedereen zich zorgen.

We hielden contact met Bram tijdens de boeklancering en de verrassing was groot toen hij aan het eind van de presentatie het Amstel Hotel binnen wankelde.

‘Ze kunnen niets vinden,’ zegt Bram met een stoere grijns en onzekere ogen, ‘en ze gaan pas maandag verder met de onderzoeken. Dus ik heb mezelf maar ontslagen om geen ziekenhuisbed bezet te houden.’

De maanden die volgen zit Nederlands bekendste psychiater aan de andere kant van de dokterstafel.

Met groeiende onrust en verbazing ervaart hij hoe een patiënt de zorg beleeft.

Hij is geïrriteerd dat ze niets kunnen vinden.

Hij is boos dat artsen niet verder denken dan hun protocol.

Hij voelt zich alleen.

Hij gaat achteruit: niet alleen lopen lukt niet meer, maar ook typen gaat niet, praten gaat moeizaam en vriendelijke gedachten verstoppen zich in het diepste van zijn brein.

Maar bovenal is hij bang.

Heel bang.

Is het ALS?

Is het MS?

Is het kanker?

Ze kunnen niets vinden.

28 oktober 2018

Bram viert zijn verjaardag in De Nieuwe Boekhandel van Monique Burger.

Hij viert het leven en hij viert een nieuw boek: De dokter als patiënt.

Bram is nog niet helemaal de oude en grijpt nog steeds af en toe een boekenkast beet. Maar Bram is wel weer Bram: optimistisch, dankbaar, eigenwijs, bezig, plannen smedend, grappen makend en dokter. En hij grijpt zijn lijdensweg aan om iets moois te scheppen: een boek.

In De dokter als patiënt beschrijft hij een zwarte periode en neemt hij de gezondheidszorg (waar hij zelf onderdeel van is) onder de loep.

Willen we artsen die protocollen afdraaien of willen we meedenkende dokters die ook buiten de lijntjes denken.

Wat kan een arts doen als er geen diagnose is?

Wat kan een patiënt doen als een arts het niet weet?

In zijn eerlijke en persoonlijke boek lezen we de antwoorden.

Bram: keep up the good work!

Patiënt met onverklaarbare klacht: lees dat boek voor troost en inspiratie.

Je kan het boek hier bestellen